Biz keçən bəhslərimizdə qəlb hüzuru haqqında qısa da olsa, söhbət etmişdik. Yəni, o namaz ki, qəlb hüzuru ilə qılınır, onun böyük əcri vardır. Yəni namazda nə dediklərinə diqqət etmək və bu namazı kimin üçün qıldığına aqah olmaq və bunu o böyük Məhbuba sevgi ilə çatdırmaq - sözün əsl mənasında həqiqi namaz olar. Bəzən biz fikirləşirik ki, qəlb hüzuru əldə etmək qeyri-mümkün bir işdir və naümid oluruq və sadəcə zahiri bir namazla kifayətlənirik. Bəlkə də bizim bu naümidliyimiz özümüzü aldatmaq istəməyimizdən qaynaqlanır, belə ki, qəlb hüzuru ilə qılınan namzdan qaçmaq üçün daima üzümüzü aldadırıq və onun çətin bir iş olduğuna özümüzü inandırmaq istəyirik.
Namazda qəlb hüzünu əldə etməkdən əvvəl onun mümkünlüyünə elmimiz olmalıdır. Peyğəmbərlərin (ə), övliyaların və İmamların (ə) Allaha yaxınlaşmaq üçün iman və elmləri olduqlarına görə qəlb hüzuruna malik idilər, bu da onun əldə olunmasının mümkün olduğunu sübut edir. Əlbəttə ki, qəlb hüzurunun mərhələləri vardır və hər bir insan öz mənəvi istedadlarına, mübarizələrinə və lazımı şəraitə görə qəlb hüzuruna malikdir və hamı eyni dərəcəli qəlb hüzuruna malik deyldir. Bu fərqin olması da onu göstərir ki, qəlb hüzurunu əldə etmək insanın mənəvi səyləri və çalışmaları nəticəsində olur – nə qədər çox çalışarsan, bir o qədər çox qəlb hüzuru əldə edərsən.
Qəlb hüzurunu əldə etməyin yollarını biz Peyğəmbərin (s) sünnətindən, İmamlarımızın (ə) və böyük alimlərin qoyub getdikləri kitablardan öyrənə bilərik. Bu kitabların hamısında deyilir ki, qəlb hüzurunu əldə etmək mümkündür, çətindir, ancaq qeyri-mümkün bir əməl deyildir və onun dəyərli olması da onun çətin əldə edilməsindədir. Belə ki, Əli (ə) buyurur: ”Ən yaxşı əməl o əməldir ki, özünü ona vadar edəsən”.
Namazda qəlb hüzuru dedikdə, yəni heç nəyi görməmək, heç nəyi eşitməmək, hətta özünü belə - gördüyün və eşitdiyin tək varlıq Allahdır. Buna aid bir hədis nəql edilir: "Bir gün Peyğəmbərə (s) iki dənə dəvə hədiyyə edirlər və o Həzrət öz səhabələrinə müraciət edərək buyurur: "Sizin aranızda elə bir insan vardırmı ki, iki rükət namaz qılsın və səcdələrdə, rukularda və dəstəmazda təvazökar olsun və bu zaman dünya işlərinə səy etməsin, onun qəlbində dünya işləri olmasın (yəni dünya işlərini fikirləşməsin) və mən bu iki dəvədən birini ona verim?”. Heç kim cavab vermədi. Peyğəmbər (s) bu cümləni üç dəfə təkrar etdi və heç kim ona cavab vermədi və bu zaman Əli (ə) ayağa qalxdı və buyurdu: "Ya Rəsulallah! Mən namazın əvvəlindən axırına qədər dünya işlərini fikrimə gətirmirəm və dünya haqqında fikirləşmirəm”. Peyğəmbər (s) buyurur: "Qıl”. Əli (ə) namazı qıldı və qurtardı. Sonra Cəbrayıl (ə) nazil olur və ərz etdi: "Ya Rəsulallah, bu dəvələrdən birini Əliyə ver”. Bundan sonra Peyğəmbər (s) dəvələrdən birini Əliyə (ə) verir”.
Nəticədə deyə bilərik ki, namazda qəlb hüzurunu əldə etmək bütün insanlar üçün mümkündür və hər bir insan öz mənəvi tutumuna görə bu əməli əldə edə bilər.
Məşhədi Xanım,
"Dəyərlər”
|
